Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

автор **Мечтатель** 14.05.22 21:04

Ήρθε και τρύπωσε ο Ερμής στο όνειρό μου μέσα.
Και τού 'πα, «Αφεντάκο μου, πώς χάθηκε η ζωή μου !
Και δε γελώ, δε χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω.
Μα κάποιος πόθος με βαστά, ζητάω να πεθάνω,
τις υγρές να δω με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όχθες».

автор **Мечтатель** 14.05.22 21:10

Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη,
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα,
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.

Κι από το γάλα πιο λευκή,
απ' το νερό πιο δροσερή,
κι από το πέπλο το λεπτό πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή,
απ' το χρυσάφι πιο ακριβή,
κι από τη λύρα πιο γλυκειά, πιο μουσική.

Πάει καιρός που κάποτε σ' αγάπησα, Ατθίδα,
μα τότε μου 'μοιαζες μικρό κι αθώο κοριτσάκι.
Συ που μαγεύεις τους θνητούς, παιδί της Αφροδίτης,
απ' όλα το καλύτερο εσύ 'σαι το αστέρι.

автор **Мечтатель** 14.05.22 21:15

Νυφούλα μου, τριαντάφυλλα του έρωτα γεμάτη
Νυφούλα μου, ομορφότερο του έρωτα στολίδι
Πήγαινε στο κρεβάτι σου
στο νυφικό σου στρώμα
και παίξε τώρα τρυφερά με τον γαμπρό
γλυκιά μου

Το φεγγαράκι κρύφτηκε
κι η πούλια. Μεσονύχτι.
Κι η ώρα φεύγει και περνά,
κι εγώ μόνη ξαπλώνω
Δεν προσπαθούν τα χέρια μου
τον ουρανό ν’ αγγίξουν
Το ξέρεις πως το στόμα μου
κρατά κλεισμένο ο πόθος…

автор **Мечтатель** 14.05.22 21:18

Στη μαύρη νύχτα,
Όνειρο, έρχεσαι με τον ύπνο.
Θεός γλυκός, κι αληθινά
τις έννοιες πώς τις σβήνεις!

Δεν έχω πια τη δύναμη,
μα με κρατάει η ελπίδα
πως θα γλυτώσω.
Δεν ζητώ τίποτα, από κανέναν...

автор **Мечтатель** 14.05.22 21:24

Αλίμονο μας, συμφορές μας βρήκανε Σαπφώ μου
διόλου δε θέλω, πίστεψε, να φύγω από κοντά σου

Πήγαινε και μη σε νοιάζει, να με θυμάσαι που και που
γιατί καλά το ξέρεις πως σου φερθήκαμε εδώ
κι αν τα ‘χεις λησμονήσει
μπορώ εγώ να σου το πω

Πόσο αγαπημένες είμαστε οι δυο
και τι καλά περάσαμε αντάμα
Πόσα στεφάνια έφτιαξες
πότε μενεξεδένια
πότε με τριαντάφυλλα
κίτρινα να μου δώσεις

Πόσα κρεμούσες άλλα
στον τρυφερό σου το λαιμό
πλεγμένα μ’ άνθη φρέσκα
και έλουζες με μύρο
βασιλικό από τη Βρένθη
το όμορφο κεφαλάκι σου

Και στο απαλό το στρώμα
τον ακριβό τον πόθο, ξάπλωνες,
των κοριτσιών να σβήσεις

автор **Мечтатель** 14.05.22 21:26

Φτιάξε στεφάνια, Δίκα, εσύ
τα τρυφερά βλαστάρια
και κρέμασέ τα στα μαλλιά
με τ’ απαλά σου χέρια

Στις Χάρες τις αθάνατες
αρέσουν τα λουλούδια
Κι όσους στεφάνι δε φορούν
διόλου δεν αγαπάνε

Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

Re: Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

Re: Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

Re: Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

Re: Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)

Re: Αλέκα Κανελλίδου ("Σαπφώ", 1986)